Categorie: Vrijwilliger in het zonnetje

Linda van ’t Hoog, vrijwilligerscoördinator bij Diverz, laat haar hart spreken. “Stuk voor stuk zijn het geweldige mensen”.

In vol ornaat uitgelicht…“komen wij in de krant?”…Femmy en Zakija.

Kleurrijk naaigerei en uitgetekende patronen zijn het decor voor een ontmoeting met Femmy en Zakija. “Als ik samen met de dames van onze club aan het naaien ben, denk ik onwillekeurig aan mijn moeder”, zegt Femmy gloedvol, “mijn moeder naaide veel en ik mocht haar er altijd bij helpen. De schitterendste dingen maakte zij. Ja werkelijk, de jurken die zij naaide waren een plaatje om te zien en een genot om te dragen”, vertelt zij, “zonder overdrijven kun je zeggen dat mijn moeder het naaien in mijn hart gelegd heeft”. Onderwijl verschijnt op het gezicht van Zakija een bescheiden glimlach. Bij haar was het niet haar moeder maar juist haar vader die haar de liefde voor het naaien en de patronen heeft bijgebracht. Als Afghaanse uit Kandahar heeft zij in Zwijndrecht haar draai gevonden.

“Mijn vader was stoffenverkoper”, vertelt zij, “hij heeft mij geleerd te denken in patronen. In mijn hoofd knip ik de patronen haast als vanzelf”.

“Het is nu zo’n dertien jaar geleden dat ik met de naaiclub kennismaakte”, vertelt Femmy, “ik was op zoek naar iets voor mijzelf, maar het liefst toch ook wel samen met anderen. Het was juist op dat moment dat ik ontdekte dat Diverz in één van haar wijkcentra een naai-activiteit organiseerde voor niet-Nederlandse vrouwen. Het bleek een schot in de roos, want naast mijn passie voor naaien bracht het mij ook in contact met vrouwen uit veel verschillende culturen”. Femmy legt uit dat de naai-activiteit tot doel heeft vrouwen die veel thuis zijn ook een stapje buiten de deur te gunnen om zo andere vrouwen te ontmoeten. “Al na een halfjaar werd ik door het vertrek van onze Irakese lerares gevraagd of ik niet de leiding wilde nemen. Ik heb daar in al mijn enthousiasme gewoon ja op gezegd”, vertelt zij, “en Zakija helpt mij daarbij, zeg maar gerust dat wij het samen doen”. Zakija lacht en zegt,

“maar jij Femmy, jij bent de chef”.

Femmy vertelt dat er driemaal in de week een naaiclub is, “op de woensdagochtend en de woensdagvond in wijkcentrum Hart van Meerdervoort en iedere maandagochtend in wijkcentrum Xiejezo. Er is koffie en thee en je betaalt slechts 3 euro per keer. Nee, je hoeft helemaal geen naai-ervaring te hebben om met ons mee te kunnen doen”, gaat zij glimlachend verder, “alles is aanwezig, van de naaimachines tot aan het patroonpapier. En natuurlijk helpen wij je graag om meteen al iets leuks te maken”. Voor Zakija en Femmy betekent de naaiclub veel meer dan het maken van patronen en het naaien van tasjes, broekpakken of colbertjasjes. “De naaiclub maakt mij heel blij”, zegt Zakija, “ik sla nooit over, ik ben er altijd”. “Wij geven geen echte naailes, wij zijn eerder een club vrouwen die van alles met elkaar delen. Denk dan aan recepten en lekkere hapjes maar net zo goed ook de lastige dingen van het leven”, vult Femmy aan, “ook daar is bij ons alle ruimte voor. Onze naaiclub brengt gezelligheid, contact en vriendschap”.

Ben je aangestoken en enthousiast geworden van het verhaal van Femmy en Zakija en wil je vrijwilliger worden? Of lijkt een bezoekje aan de naaiclub je een goed idee?Neem dan contact op met Diverz of kom eens langs. Kijk voor informatie op www.diverz.info of neem contact op met 078-6206060

Vandaag in Weekblad De Brug, Melissa-Jane. Voor haar zit wijkcentrum De Nederburgh als gegoten.

Deze week ontmoette ik Melissa Jane, vrijwilligster in wijkcentrum De Nederburgh. Er ontspon zich een gesprek waar de energie ervan afspatte. Mooi om te zien en te horen hoe Melissa opgaat in mensen en haar hart met hen verbindt.

Binnenkort het hele verhaal van Melissa Jane onder het mom van de vrijwilliger in het zonnetje, een initiatief van Diverz de brede welzijnsorganisatie van Zwijndrecht

Zwijndrecht – “Ik zag mijn vader in tranen toen ik hem vertelde de pabo te gaan doen, ik wilde immers dolgraag leraar worden. Het waren ‘warme’ tranen, tranen van geluk, liefde en trots”.

Diverz, de brede welzijnsorganisatie van Zwijndrecht, is gek op haar vrijwilligers. Uit dankbaarheid en liefde krijgt maandelijks steeds één van hen de ruimte zich aan u voor te stellen.

Volgende week is het de beurt aan Andy Lesteluhu

Diverz, de brede welzijnsorganisatie van Zwijndrecht, is dol op haar vrijwilligers. Uit liefde voor hen stelt zij ze graag aan u voor. Het is deze keer Jason Calmez die de eer te beurt valt.

Talentvol en gepassioneerd, het zijn woorden die zich voortdurend opdringen als Jason vertelt over zichzelf. “Ik ben op Curaçao geboren en opgegroeid in de Verenigde Staten”, vertelt hij, “ik was en ben nog steeds gek op honkbal. Al op jonge leeftijd was het mijn lust en mijn leven. Mijn club? Houston Astros natuurlijk”. Dat Jason een groot talent was, bleek toen hij al op 17-jarige leeftijd het Triple-A niveau bereikte en als ‘korte stop’ zijn plek tussen het tweede en derde honk gevonden had. Nog geen jaar later sloeg het noodlot toe, door een ongeluk werd zijn honkbalcarrière in de knop gebroken.

Vrienden stimuleerden hem naar Nederland te komen en in 2011 was het zover. “Ik had geen werk en sprak geen Nederlands, maar ik had wel de wil om met mijn talenten aan de slag te gaan”, vertelt hij, “iedere dag hield ik mijzelf voor dat ik actief moest blijven”. Hij laat de namen vallen van Greta, Dorothy, Bram en Hermania. “Ik ben zo dankbaar dat, eigenlijk vanaf het moment dat ik in Nederland kwam, er mensen waren die het in mij zagen zitten en in mij wilden investeren. Ik kreeg de ruimte om met een andere passie van mij aan de slag te gaan, het koken van een heerlijke maaltijd”. Van onder zijn zwarte koksmuts en in zijn wit gestreken koksjas kijkt hij glunderend om zich heen, “hier in Hart van Meerdervoort, hier voel ik mij thuis”.

De kok in Jason kwam naar buiten, aanvankelijk in het geven van kookles aan kinderen maar nu vooral aan ouderen. “Tweemaal in de maand op woensdag geef ik kookles en maken wij met elkaar een heerlijke maaltijd. Ik geef uitleg bij het bereiden van de gerechten en tussen het koken door is het vooral gezellig. En dan kook ik natuurlijk ook voor onze wijkkeuken”, gaat hij glimlachend verder, “voor wie maar wil maak ik iedere dinsdag wat lekkers. Ik kook van alles en nog wat, uit iedere cultuur zal ik maar zeggen maar wel allemaal halal. In mijn gerechten proef en zie je terug dat ik van een verrassing hou”. Kip is Jasons favoriet, “iedere keer maak ik het net weer even anders. Soms wordt er dan geroepen, ‘is het echt kip wat ik gegeten heb?’ en er wordt nog weleens gevraagd naar het recept, maar nee, mijn recepten geef ik niet prijs!”

Je komt bedrogen uit als je denkt met honkbal en koken de passies van Jason wel gehad te hebben. “Ik heb nog een derde passie”, vertelt hij, “ik ben gek op ‘Bachata’, de wat zwoele romantische muziek uit de Dominicaanse Republiek. Als DJ El Ángel ben ik te horen op Radio Aroma Natural”.

Kijk en luister je naar Jason dan zie en hoor je een dankbaar mens, “ik ben niet van het zitten op de bank, ik wil graag bezig zijn. Ik heb een kans gekregen mijn talenten te ontplooien en geef er graag wat van terug aan de mensen. Zo probeer ik van iedere dag iets leuks te maken”.

Enthousiast geworden en ook vrijwilliger worden? Vraag Diverz je te helpen bij het aanboren van jouw talenten. Kijk voor informatie op www.diverz.info of neem contact op met 078-6206060

Zwijndrecht – Een markant gezicht verschijnt in de deuropening van muzikantencentrum Diverzity aan de Anna Paulownastraat 5. Terwijl zijn ogen fonkelen onder zijn hippe pet stelt hij zich voor, “Joop Jacobus, ik denk dat ik de vrijwilliger ben waar jij naar op zoek bent. Voel je welkom!” Diverz, de brede welzijnsorganisatie van Zwijndrecht, is blij met haar vrijwilligers en dus ook met Joop. Zij geeft hem graag het podium dat hij verdient.

“Het gevoel voor de drums zat er al heel vroeg in”, vertelt Joop, “toen ik klein was speelde ik bij ons thuis altijd met emmers. Ik sloeg op ze, want drummen kon je dat eigenlijk nog niet noemen. Op mijn vijftiende liet ik de emmers voor wat zij waren, ik werd ontdekt en er ging een wereld van muziek voor mij open”. Joop is een echte Curaçaoënaar, “weet je waar het verschil zit met een Hollander? Jullie zijn veel binnen en praten tot je een ons weegt, maar iemand van Curaçao praat niet maar doet. En wij zijn natuurlijk graag buiten”, zegt hij lachend.

Ik ben een doorgeefluik van de liefde voor muziek

Die doe-mentaliteit typeert ook zijn manier van drumles geven. “Of het nu volwassenen of kinderen zijn, je weet niet hoeveel lol ik heb als ik na een paar lessen al ontwikkeling zie”, vertelt hij. “Kom je hier nieuw binnen dan krijg je direct een muziekblad met noten. Wat is de naam van de noot en hoe kan je hem tellen, vraag ik dan. Vervolgens zeg ik, je speelt dat wat je zingt of neuriet”. Hij lacht en zegt, “ik doe het even voor, Tjip, Tjip, Tab, Boem, Boem, Tab”. Joop is één en al liefde voor de drums en hij brengt die liefde dolgraag over, “als kinderen hier binnenkomen roep ik altijd, kom wij gaan muziek maken. Zij willen immers maar één ding, drummen!”

Joop heeft tot op de dag van vandaag de wil een nog betere drummer te worden. “Ik geef iedereen die bij mij op les komt het advies te kijken en te luisteren naar goede drummers. Hoe doen zij het en wat kan je van hen leren. Mijn grote voorbeeld”, gaat hij verder, “is Horacio Hernández met de bijnaam ‘El Negro’. Ik heb ooit in Rotterdam een optreden van hem bijgewoond. Het was ronduit geweldig. Ondanks dat de beveiliging er niet blij mee was, heb ik hem na afloop kunnen spreken. Ik was de gelukkigste man van de wereld toen hij mij later een lesboek stuurde met tal van tips”.

Als freelance drummer heeft Joop met veel bekendheden gespeeld en opgetreden. Enthousiast noemt hij namen als die van Anita Meyer, Saskia en Serge maar ook zanger Oscar Harris. Heel wat jaren volgde er voor Joop na een werkweek als timmerman in de bouw een weekend barstensvol optredens. “Ik drumde latin en soul”, vertelt hij, “maar ook jazz en funk natuurlijk”. De laatste tijd doet hij het wat rustiger aan. Wel drumt hij naast zijn vrijwilligerswerk nog eenmaal in de veertien dagen met een gospelband in een evangelische kerk in Dordrecht”.

“Ik leef het leven”, zegt Joop, “ik vind het een voorrecht om hier in Zwijndrecht anderen het drummen bij te brengen. “Nee, denk maar niet dat ik ga wachten op mijn dood. Ik wil leven en ondertussen plezier hebben, want plezier geeft mij een heerlijk gevoel van vrijheid”.  

Enthousiast geworden? Een drumles boeken of vrijwilliger worden? Kijk voor informatie op www.diverz.info of neem contact op met 078-6206060

Diverz presenteert haar vrijwilligers maar al te graag. Met plezier zet zij deze keer Harm Otter en zijn vrouw Stevie Lopulalan volop in de belangstelling.

“Het is het gevoel dat je weer nodig bent”, reageert Harm vrijwel direct op de vraag wat vrijwilliger zijn voor hen betekent. “Stop je met werken dan heeft niemand je meer nodig dacht ik aanvankelijk, maar niets bleek minder waar”, vertelt hij. Toch ging er heel wat aan vooraf alvorens zij ruim tien jaar geleden vol enthousiasme startten met een leuke vrijwilligersklus in wijkcentrum de Nederburgh.

“Ik had de mazzel in 2010 met de VUT te kunnen gaan”, maakt Harm een start met zijn verhaal. “Ik had mij bij mijn toenmalige werkgever KPN beziggehouden met alles waar je het woord management voor of achter kon zetten. Bij mijn vertrek herinnerde ik mij dat ik iedere stagiair in onze organisatie adviseerde na de studie eerst een jaar de wereld rond te trekken. Ik was nog geen dag thuis of ik gaf mijzelf datzelfde advies”. Scherp maar liefdevol kijkt Stevie hem aan, “en aangezien ik niet op mijn geweten wilde hebben dat ik ooit zou moeten horen, “waarom heb jij mij niet laten gaan”, gaf ik Harm de ruimte. Dat is trouwens kenmerkend voor onze relatie”, gaat zij verder, “je verplaatsen in de ander en elkaar niet beknotten”.

“Zogezegd zo gedaan”, pakt Harm de draad weer op, “ik trok de wereld rond en dat leerde mij verschillende dingen. Allereerst dat reizen eigenlijk gewoon hard werken is, maar ook dat alleen maar alleen is en dat de ogenschijnlijk kleine dingen een steeds grotere waarde voor mij kregen. Toch heeft mijn wereldreis mij vooral laten zien hoe onmisbaar de warmte van mijn familie is. Ik zeg je eerlijk, ik was blij dat ik na een klein jaar weer thuis was”. 

Ook Stevie weet als geen ander wat het is om thuis te komen. Zij zag het levenslicht in een Moluks gezin van zeven kinderen. Geboren in Geleen en opgegroeid in Doesburg proefde en voelde zij ‘haar thuis’ toen zij voor het eerst rond haar dertigste op Ambon voet aan wal zette.

“Wat een warm land en wat een warme mensen”, vertelt zij. “Ik begreep ineens wat mijn vader gevoeld moest hebben. Ik zag zijn voortdurende worsteling vanuit het idee dat de komst naar Nederland maar voor even was en dat hij spoedig terug zou keren naar Ambon. Het doet mij verdriet als ik aan mijn vader denk vooral omdat beloften niet zijn nagekomen en er geen recht gedaan is”.

Direct na Harms wereldreis pakten beiden de kans om hun schat aan levenservaring in te zetten als vrijwilligers. Samen op de vrijdagavond achter de bar in wijkcentrum de Nederburgh. “Daarnaast bezoek ik regelmatig ouderen voor een stuk gezelligheid”, zegt Stevie, “er is toch niks mooiers als je mensen blij kan maken en er een glimlach op hun gezicht verschijnt. Verplaats je eens in mensen, die niets meer omhanden hebben”, gaat zij verder, “het is toch fantastisch om dan met hen een wandeling te maken”. Harm, die als vrijwilliger ook ouderen ondersteunt bij hun administratie, lacht bij zoveel enthousiasme van zijn vrouw, “ja, wij hebben er veel voldoening van. Als vrijwilliger ben je hartstikke waardevol voor de ander en voor jezelf”.

Zwijndrecht – Vrijwilligers zijn vaak de steunpilaren onder de vele activiteiten die voor jong en oud georganiseerd worden. Diverz, de brede welzijnsorganisatie van Zwijndrecht, waardeert haar vrijwilligers als geen ander. Het is daarom dat zij hen graag in het zonnetje zet. Deze keer is het Lia Ossewaarde die bescheiden maar enthousiast vertelt over haarzelf en haar vrijwilligerswerk.   

“Ik vind het eigenlijk best een beetje spannend ineens zo in de belangstelling te staan”, zegt Lia. Al dik twintig jaar is zij als geboren en getogen Zwijndrechtse betrokken bij allerhand van activiteiten. “Ik ben gestart als vrijwilliger in het kinderwerk. Op de woensdagmiddagen beleefde ik plezier aan hoe de kinderen zich vermaakten. Ik kookte bijvoorbeeld met hen. Ook bij de bieb en in de toenmalige speelotheek was ik actief”. Een verlegen glimlach verschijnt op haar gezicht als zij zegt, “en toen kwam het moment de kinderen om te ruilen voor de volwassenen en te gaan doen wat ik nu doe”.   

Al vanaf het eerste begin zet Lia zich actief in bij de activiteiten voor senioren op de maandag en de woensdag. “Het zijn voor mij samen met een stel leuke deelnemers echt momenten van ontmoeting, vertelt Lia, “ik ben als gastvrouw een beetje de spil van de groep. Het geeft mij veel voldoening als mensen de aandacht krijgen die zij nodig hebben”, gaat zij verder. “Gewoon een beetje oor en oog hebben voor elkaar, zeg ik altijd. Het zijn de verhalen achter de glimlach maar soms ook de traan die wij met elkaar delen. Als gastvrouw ben ik daarbij helemaal in mijn element”, zegt zij, “ik zet alles vooraf klaar en ik vind het gewoon heel leuk, zoals bij een paas- of kerstontbijt, om het mooi en feestelijk aan te kleden”.

Lia legt uit dat normaal gesproken de maandagochtend begint met een koffiemoment om daarna samen in het seniorenrestaurant een overheerlijke warme maaltijd te gebruiken. “En na het eten doen wij met elkaar op maandag een kleuractiviteit en op de woensdagmiddag is het, voor wie daar zin in heeft, breien geblazen. Daar blijft het niet bij”, glimlacht zij, “want er ontstaat een band, je leeft ook doordeweeks met elkaar mee in de spannende momenten van het leven”.

Als bij toeval passeert plots Linda van ’t Hoog, zij is coördinator vrijwilligers bij Diverz. “Mag ik even zeggen hoe waardevol Lia voor ons is en hoe bijzonder ik het vind dat zij zich altijd met hart en ziel inzet”.

Lia knikt en lacht, “Ja, Diverz en mijn vrijwilligerswerk betekenen heel veel voor mij. Onlangs kwam de vraag, nu het einde van corona in zicht lijkt, om de koffiemomenten alvast weer op te willen starten. Joh, ik ben direct boodschappen gaan doen. Mijn huis stond vol met leuke en lekkere dingetjes”. Spontaan klinkt dan ook haar uitnodiging, “ik heet alle senioren, en hier in de buurt wonen er nogal een paar, van harte welkom om bij ons een kopje koffie te komen drinken. Wij zorgen daarbij natuurlijk voor iets lekkers, maar wij zorgen er vooral samen voor dat u zich helemaal thuis gaat voelen. Voel je welkom op maandag- of woensdagochtend vanaf 10.00 uur bij Diverz aan het Norderstedtplein 14”. Om dan af te sluiten met,

“Tenslotte wil toch iedereen ergens bij horen”

Enthousiast geworden van het verhaal van Lia en ook vrijwilliger worden? Kijk voor informatie op www.diverz.info of neem contact op met 078-6206060