ZEG HET MAAR!

“Het doet al een tijdje heel veel met mij”, vertelt Sjanie van Bergeijk, contactverzorgende bij De Lindonk, vol enthousiasme. “Alleen het idee al dat het leven van onze cliënten niet langer stopt bij de deur van de afdeling, maar dat het voor hen mogelijk wordt heerlijk door het pand te wandelen en de brasserie en de tuin te bezoeken. Geloof mij, ik kan niet wachten tot het moment aanbreekt dat de deuren voor hen opengaan”.“Open deuren?”, hoor ik u denken. “Ja, daarmee introduceert de Swinhove Groep de zogenaamde leefcirkels”, legt Corine den Dekker uit. Als hoofd vastgoed, beheer en onderhoud kijkt ook zij reikhalzend uit naar het moment dat De Lindonk nog meer tot leven komt. “Straks lopen onze cliënten op de woongroep met behulp van een polszender zelf hun eigen voordeur uit om bijvoorbeeld in de brasserie een kopje koffie te drinken.

“Op onze werkplek hebben wij persoonsgerichte zorg hoog in het vaandel”, doet Miranda de aftrap van een inspirerend gesprek. Samen met haar collega Amyra werkt zij op de afdeling De Haven, een afdeling voor mensen met dementie die speciale begeleiding nodig hebben. “Persoonsgerichte zorg is gelet op de visie van onze organisatie heel belangrijk”, neemt Lilian Bouman het van haar over, “wij vinden niets wezenlijker dan de mens te blijven zien achter de bewoner. De mens zoals hij of zij was en is voor zijn of haar omgeving. Wij vragen ons steeds af, hoe zorgen wij dat onze bewoners zich goed voelen en hoe bieden wij voldoende ruimte voor de dingen die voor hem of haar van belang zijn”.

“Dat laatste is helemaal waar”, zegt Miranda, “ik stel mij bijna dagelijks de vraag, zou ik willen wonen op de plek waar ik werk. Kijk, de bewoners van onze afdeling hebben allemaal dementie met gedragsproblematiek”, gaat zij verder, “toch gaat het daar niet om, het draait immers om de mens achter het ziektebeeld en naar die mens zijn wij in ons dagelijks werk voortdurend op zoek. Tenslotte wil iedereen ongeacht zijn omstandigheden gehoord en gezien worden, van waarde zijn en het gevoel hebben dat hij of zij ertoe doet en er mag zijn”.

“Denk je eens in dat je zomaar weggerukt wordt uit je thuissituatie”, vertelt Amyra, “dat je plots tussen mensen gezet wordt en je aan moet passen, mee moet werken en vrolijk moet zijn. Dat gaat hem zo niet worden. Juist daarom proberen wij een thuissituatie te creëren waarin onze bewoners zich veilig en begrepen voelen. Een situatie waarin zij geen nummer zijn, maar een uniek persoon die behoefte heeft aan liefde en soms ook boos is en kan schelden. Dat mag allemaal bij ons, je kan gewoon jezelf zijn”.

“En zo ademen wij dagelijks persoonsgerichte zorg”, vult Miranda glimlachend aan, “het blijft echt niet bij het verstrekken van de medicijnen en of er gedoucht is. Wel nee zeg, het is zorg op maat. De dag ziet er voor iedere bewoner anders uit. De één vindt het fijn om uit te slapen, de ander vindt het prettig om vroeg op te zijn. En waar de één graag aan tafel eet, ontbijt de ander liever op bed al of niet met een muziekje. Het verschilt per persoon”, legt Miranda uit. “Dat maatwerk gaat de hele dag door, avond en nacht, continu sluiten wij aan bij ieders persoonlijke behoefte”.

het is continu aansluiten bij ieders behoefte

“Ons werk geeft ons veel energie”, haakt Amyra enthousiast in, “het zijn de kleine momenten van een glimlach op het gezicht van een bewoner of dat je een knuffel krijgt of zelfs een kus. Blij word ik als ik zomaar bedankt word voor wat ik doe”, vertelt zij, “je wordt onderdeel van een grote familie, want ondanks dat mensen met dementie jou kwijtraken herkennen zij je altijd weer in een zus, een tante of een buurvrouw”.

“Het betekent dat je veilig voor hen bent”, legt Miranda uit, “je doet iets wezenlijks, je sluit namelijk aan bij hun behoefte. Dat is in een notendop de kern van ons werk”.

Amyra vertelt over Najat die gastvrouw is in haar team. “Najat spreekt de Nederlandse taal nog niet zo goed. Zij is samen met de bewoners eenvoudige boekjes gaan lezen. Eén van de bewoners besefte niet meer zo goed te kunnen lezen dan voorheen en vertelde dat Najat. Zij gaf toe het ook niet helemaal te snappen. Wij keken ademloos toe hoe zij samen puzzelden met woorden en zinnen. Als de bewoner dan merkte dat de klank niet klopte werd Najat liefdevol gecorrigeerd. Zo voelden zij zich beiden nuttig, gezien en gewaardeerd”.  

“Zo’n voorbeeld van vertrouwen en veiligheid is ook voor familieleden heel belangrijk”, vertelt Miranda, “het is niet niks als je je vader, moeder of partner achter moet laten. Het doet veel als je niet meer herkend wordt en iedere keer bij het weggaan weer een stukje afscheid neemt van de persoon waar je lief en leed mee gedeeld hebt. Je moet dat snappen en voelen. Daarom heten wij de familieleden van onze bewoners vanaf het eerste moment van harte welkom. Ook voor hen zijn wij een thuis, dat mogen zij elke dag voelen en ervaren. Als je hecht bent met de familie kan je zoveel bereiken en juist dat maakt het laatste stukje zorg zo mooi”.

“Dat is toch fantastisch”, zegt Lilian, “ik vind dit zo bijzonder om te horen. Ik wens dit iedere bewoner toe. Ik kan mij voorstellen dat een familielid denkt, ‘wat ontzettend fijn dat mijn vader, moeder of partner hier mag wonen’. Liefdevol bieden wij veiligheid en vertrouwen door te zien wie de mensen zijn. Dank jullie wel Miranda en Amyra, ik ben trots op jullie….parels zijn jullie, echt!”

Alweer een kleine drie maanden zijn zij samen op weg, de drie leden van de centrale cliëntenraad van de Swinhove Groep. Met een zekere regelmaat komen John, Ria en Lex bij elkaar om zich te buigen over actuele thema’s en ontwikkelingen betreffende de aan de cliënten van de Swinhove Groep aangeboden zorg.

“Vertel mij nog even wat de rol van een cliëntenraad inhoudt”, hoor ik u zeggen. Uitgangspunt is dat cliënten en hun naasten inspraak hebben in zaken die direct van invloed zijn op de kwaliteit van hun dagelijks leven. Binnen Swinhove kent iedere locatie haar eigen cliëntenraad. Hij doet voorstellen, adviseert en stemt in met zaken die specifiek voor die locatie spelen. Daarnaast is er de centrale cliëntenraad die met eenzelfde rol en verantwoordelijkheid vooral op vlak van visie, beleid en bedrijfsvoering met het bestuur meedenkt en meekijkt. De lokale cliëntenraden en de centrale cliëntenraad stemmen voortdurend met elkaar af. Eén gezamenlijk doel is wat hen bindt, een optimale dienstverlening afgestemd op de wens van de cliënt.

Lex Nonnekes introduceert zichzelf als een man met een hart voor de zwakkeren en kwetsbaren binnen onze samenleving. Als portefeuillehouder bedrijfsvoering heeft hij een scherp oog bij de voorstellen en plannen die gemaakt worden, “zeker als het de vertaalslag naar de praktijk betreft”, zegt hij. “Neem als voorbeeld het rookbeleid. Uit oogpunt van wetgeving is per 1 juli jl. de inpandige rookruimte gesloten. Het roept direct de vraag op hoe je het roken naar ieders tevredenheid toch praktisch mogelijk maakt. Daarover adviseren is lastig maar ook een uitdaging”, vertelt hij. Na bijna zesenveertig werkzame jaren in de zorgsector, en nu met prepensioen, typeert Lex zichzelf daarbij als hard op de inhoud en zacht voor de mensen.

Met een achtergrond als bedrijfsarts, onderzoeker en manager ligt bij Ria Samsom de zorg haar na aan het hart. “In mijn rol als portefeuillehouder voor zorginhoudelijke aspecten deel ik met plezier mijn expertise”, zegt zij. “Ik ben nauw betrokken geweest bij diverse kwaliteitsonderzoeken in verpleegtehuizen en steeds was de vraag, hoe beleeft de cliënt de zorg.

Het verbeterprogramma ‘Waardigheid en trots’ heeft dan ook mijn speciale aandacht”, vertelt zij.  “Als uitvloeisel van dit programma gaat de Swinhove Groep dit najaar aan de slag met het plan van aanpak en zijn wij als centrale cliëntenraad volop betrokken bij dat wat mogelijk verbetering nodig heeft”. Zij schetst vervolgens kort de ontwikkelingen binnen de zorg: “mensen blijven steeds langer op zichzelf wonen, wat tot gevolg heeft dat de zorgzwaarte steeds meer toeneemt. Er is meer zorg nodig maar ook meer scholing. Mijn credo? Goede zorg lever je met oog voor zowel de organisatie als de cliënt”.

Het enthousiasme van de twee portefeuillehouders doet John Harteloh, de nieuwe voorzitter van de raad, deugd. “Kanjers zijn het!”, zegt hij glimlachend. “Je kunt mij afrekenen op het scheppen van de sfeer en de condities, zodat zij goed kunnen werken”, gaat hij verder. John werkte vierenveertig jaar als ICT-functionaris voor Shell en brengt een schat aan werk- en levenservaring mee. “Mijn focus ligt altijd op de ontwikkeling van mensen. Ik zoek naar openheid en balans voor de organisatie, de cliënt en voor mijzelf in mijn nieuwe rol als voorzitter”.

“En wie ondersteunt hen daarbij?”, vraagt u zich wellicht af. Nou, die taak is weggelegd voor Belinda Kuiper. Communicatie is haar handelsmerk en van betekenis willen zijn haar drijfveer. “Vergeet niet dat ik naast de centrale cliëntenraad ook de lokale cliëntenraden ondersteun”, zegt zij, “nee rustig is het voor mij nooit”. De centrale cliëntenraad van de Swinhove Groep presenteert zich met verve! Deskundig, gedreven en open want voor hen geldt: “het is de stem van de cliënt die telt”.

Afscheid van Joke en Rien met twee dragende krachten, Huib en Bas, in de hoofdrol. Een afscheid met een klapper daar in brasserie De IJsvogel dinsdag 7 december! Wat zullen de bewoners van De IJsvogel genieten van hun splinternieuwe duofiets.