Categorie: Swinhove Groep

“Ik vind die kindervakantieweek nu al helemaal leuk en gezellig. De kinderen lopen, springen en dansen om mij heen. Ik knap er helemaal van op”, glimlacht Marga Houweling, “het is voor alles goed, ik ben in beweging en de kinderen stralen. Je geeft die kinderen liefde en je krijgt liefde van ze terug, kan het mooier”.

Ik wandelde vorige week De Lichtkring binnen. Deze zorglocatie van de Swinhove Groep verwelkomde mij met de frisheid van een jonge dame die vol in het leven staat. De Lichtkring, al 65 jaar een parel van liefdevolle zorg en welzijn trakteert begin september haar cliënten, familieleden, personeel en vrijwilligers op een week vol festiviteiten! Harry, Ingrid en Marian vertellen erover en weekblad de brug zorgde voor de mooie omlijsting.

Al vijftig jaar is Swinhove een begrip in Zwijndrecht en de regio. Al vijftig jaar een liefdevol thuis voor haar bewoners! Vol enthousiasme en passie vertellen Hannie, Ageeth en Martine wat Swinhove voor hen betekent. “Swinhove voelt voor ons als een familie!”

“Het doet al een tijdje heel veel met mij”, vertelt Sjanie van Bergeijk, contactverzorgende bij De Lindonk, vol enthousiasme. “Alleen het idee al dat het leven van onze cliënten niet langer stopt bij de deur van de afdeling, maar dat het voor hen mogelijk wordt heerlijk door het pand te wandelen en de brasserie en de tuin te bezoeken. Geloof mij, ik kan niet wachten tot het moment aanbreekt dat de deuren voor hen opengaan”.“Open deuren?”, hoor ik u denken. “Ja, daarmee introduceert de Swinhove Groep de zogenaamde leefcirkels”, legt Corine den Dekker uit. Als hoofd vastgoed, beheer en onderhoud kijkt ook zij reikhalzend uit naar het moment dat De Lindonk nog meer tot leven komt. “Straks lopen onze cliënten op de woongroep met behulp van een polszender zelf hun eigen voordeur uit om bijvoorbeeld in de brasserie een kopje koffie te drinken.

“Op onze werkplek hebben wij persoonsgerichte zorg hoog in het vaandel”, doet Miranda de aftrap van een inspirerend gesprek. Samen met haar collega Amyra werkt zij op de afdeling De Haven, een afdeling voor mensen met dementie die speciale begeleiding nodig hebben. “Persoonsgerichte zorg is gelet op de visie van onze organisatie heel belangrijk”, neemt Lilian Bouman het van haar over, “wij vinden niets wezenlijker dan de mens te blijven zien achter de bewoner. De mens zoals hij of zij was en is voor zijn of haar omgeving. Wij vragen ons steeds af, hoe zorgen wij dat onze bewoners zich goed voelen en hoe bieden wij voldoende ruimte voor de dingen die voor hem of haar van belang zijn”.

“Dat laatste is helemaal waar”, zegt Miranda, “ik stel mij bijna dagelijks de vraag, zou ik willen wonen op de plek waar ik werk. Kijk, de bewoners van onze afdeling hebben allemaal dementie met gedragsproblematiek”, gaat zij verder, “toch gaat het daar niet om, het draait immers om de mens achter het ziektebeeld en naar die mens zijn wij in ons dagelijks werk voortdurend op zoek. Tenslotte wil iedereen ongeacht zijn omstandigheden gehoord en gezien worden, van waarde zijn en het gevoel hebben dat hij of zij ertoe doet en er mag zijn”.

“Denk je eens in dat je zomaar weggerukt wordt uit je thuissituatie”, vertelt Amyra, “dat je plots tussen mensen gezet wordt en je aan moet passen, mee moet werken en vrolijk moet zijn. Dat gaat hem zo niet worden. Juist daarom proberen wij een thuissituatie te creëren waarin onze bewoners zich veilig en begrepen voelen. Een situatie waarin zij geen nummer zijn, maar een uniek persoon die behoefte heeft aan liefde en soms ook boos is en kan schelden. Dat mag allemaal bij ons, je kan gewoon jezelf zijn”.

“En zo ademen wij dagelijks persoonsgerichte zorg”, vult Miranda glimlachend aan, “het blijft echt niet bij het verstrekken van de medicijnen en of er gedoucht is. Wel nee zeg, het is zorg op maat. De dag ziet er voor iedere bewoner anders uit. De één vindt het fijn om uit te slapen, de ander vindt het prettig om vroeg op te zijn. En waar de één graag aan tafel eet, ontbijt de ander liever op bed al of niet met een muziekje. Het verschilt per persoon”, legt Miranda uit. “Dat maatwerk gaat de hele dag door, avond en nacht, continu sluiten wij aan bij ieders persoonlijke behoefte”.

het is continu aansluiten bij ieders behoefte

“Ons werk geeft ons veel energie”, haakt Amyra enthousiast in, “het zijn de kleine momenten van een glimlach op het gezicht van een bewoner of dat je een knuffel krijgt of zelfs een kus. Blij word ik als ik zomaar bedankt word voor wat ik doe”, vertelt zij, “je wordt onderdeel van een grote familie, want ondanks dat mensen met dementie jou kwijtraken herkennen zij je altijd weer in een zus, een tante of een buurvrouw”.

“Het betekent dat je veilig voor hen bent”, legt Miranda uit, “je doet iets wezenlijks, je sluit namelijk aan bij hun behoefte. Dat is in een notendop de kern van ons werk”.

Amyra vertelt over Najat die gastvrouw is in haar team. “Najat spreekt de Nederlandse taal nog niet zo goed. Zij is samen met de bewoners eenvoudige boekjes gaan lezen. Eén van de bewoners besefte niet meer zo goed te kunnen lezen dan voorheen en vertelde dat Najat. Zij gaf toe het ook niet helemaal te snappen. Wij keken ademloos toe hoe zij samen puzzelden met woorden en zinnen. Als de bewoner dan merkte dat de klank niet klopte werd Najat liefdevol gecorrigeerd. Zo voelden zij zich beiden nuttig, gezien en gewaardeerd”.  

“Zo’n voorbeeld van vertrouwen en veiligheid is ook voor familieleden heel belangrijk”, vertelt Miranda, “het is niet niks als je je vader, moeder of partner achter moet laten. Het doet veel als je niet meer herkend wordt en iedere keer bij het weggaan weer een stukje afscheid neemt van de persoon waar je lief en leed mee gedeeld hebt. Je moet dat snappen en voelen. Daarom heten wij de familieleden van onze bewoners vanaf het eerste moment van harte welkom. Ook voor hen zijn wij een thuis, dat mogen zij elke dag voelen en ervaren. Als je hecht bent met de familie kan je zoveel bereiken en juist dat maakt het laatste stukje zorg zo mooi”.

“Dat is toch fantastisch”, zegt Lilian, “ik vind dit zo bijzonder om te horen. Ik wens dit iedere bewoner toe. Ik kan mij voorstellen dat een familielid denkt, ‘wat ontzettend fijn dat mijn vader, moeder of partner hier mag wonen’. Liefdevol bieden wij veiligheid en vertrouwen door te zien wie de mensen zijn. Dank jullie wel Miranda en Amyra, ik ben trots op jullie….parels zijn jullie, echt!”

Alweer een kleine drie maanden zijn zij samen op weg, de drie leden van de centrale cliëntenraad van de Swinhove Groep. Met een zekere regelmaat komen John, Ria en Lex bij elkaar om zich te buigen over actuele thema’s en ontwikkelingen betreffende de aan de cliënten van de Swinhove Groep aangeboden zorg.

“Vertel mij nog even wat de rol van een cliëntenraad inhoudt”, hoor ik u zeggen. Uitgangspunt is dat cliënten en hun naasten inspraak hebben in zaken die direct van invloed zijn op de kwaliteit van hun dagelijks leven. Binnen Swinhove kent iedere locatie haar eigen cliëntenraad. Hij doet voorstellen, adviseert en stemt in met zaken die specifiek voor die locatie spelen. Daarnaast is er de centrale cliëntenraad die met eenzelfde rol en verantwoordelijkheid vooral op vlak van visie, beleid en bedrijfsvoering met het bestuur meedenkt en meekijkt. De lokale cliëntenraden en de centrale cliëntenraad stemmen voortdurend met elkaar af. Eén gezamenlijk doel is wat hen bindt, een optimale dienstverlening afgestemd op de wens van de cliënt.

Lex Nonnekes introduceert zichzelf als een man met een hart voor de zwakkeren en kwetsbaren binnen onze samenleving. Als portefeuillehouder bedrijfsvoering heeft hij een scherp oog bij de voorstellen en plannen die gemaakt worden, “zeker als het de vertaalslag naar de praktijk betreft”, zegt hij. “Neem als voorbeeld het rookbeleid. Uit oogpunt van wetgeving is per 1 juli jl. de inpandige rookruimte gesloten. Het roept direct de vraag op hoe je het roken naar ieders tevredenheid toch praktisch mogelijk maakt. Daarover adviseren is lastig maar ook een uitdaging”, vertelt hij. Na bijna zesenveertig werkzame jaren in de zorgsector, en nu met prepensioen, typeert Lex zichzelf daarbij als hard op de inhoud en zacht voor de mensen.

Met een achtergrond als bedrijfsarts, onderzoeker en manager ligt bij Ria Samsom de zorg haar na aan het hart. “In mijn rol als portefeuillehouder voor zorginhoudelijke aspecten deel ik met plezier mijn expertise”, zegt zij. “Ik ben nauw betrokken geweest bij diverse kwaliteitsonderzoeken in verpleegtehuizen en steeds was de vraag, hoe beleeft de cliënt de zorg.

Het verbeterprogramma ‘Waardigheid en trots’ heeft dan ook mijn speciale aandacht”, vertelt zij.  “Als uitvloeisel van dit programma gaat de Swinhove Groep dit najaar aan de slag met het plan van aanpak en zijn wij als centrale cliëntenraad volop betrokken bij dat wat mogelijk verbetering nodig heeft”. Zij schetst vervolgens kort de ontwikkelingen binnen de zorg: “mensen blijven steeds langer op zichzelf wonen, wat tot gevolg heeft dat de zorgzwaarte steeds meer toeneemt. Er is meer zorg nodig maar ook meer scholing. Mijn credo? Goede zorg lever je met oog voor zowel de organisatie als de cliënt”.

Het enthousiasme van de twee portefeuillehouders doet John Harteloh, de nieuwe voorzitter van de raad, deugd. “Kanjers zijn het!”, zegt hij glimlachend. “Je kunt mij afrekenen op het scheppen van de sfeer en de condities, zodat zij goed kunnen werken”, gaat hij verder. John werkte vierenveertig jaar als ICT-functionaris voor Shell en brengt een schat aan werk- en levenservaring mee. “Mijn focus ligt altijd op de ontwikkeling van mensen. Ik zoek naar openheid en balans voor de organisatie, de cliënt en voor mijzelf in mijn nieuwe rol als voorzitter”.

“En wie ondersteunt hen daarbij?”, vraagt u zich wellicht af. Nou, die taak is weggelegd voor Belinda Kuiper. Communicatie is haar handelsmerk en van betekenis willen zijn haar drijfveer. “Vergeet niet dat ik naast de centrale cliëntenraad ook de lokale cliëntenraden ondersteun”, zegt zij, “nee rustig is het voor mij nooit”. De centrale cliëntenraad van de Swinhove Groep presenteert zich met verve! Deskundig, gedreven en open want voor hen geldt: “het is de stem van de cliënt die telt”.

Afscheid van Joke en Rien met twee dragende krachten, Huib en Bas, in de hoofdrol. Een afscheid met een klapper daar in brasserie De IJsvogel dinsdag 7 december! Wat zullen de bewoners van De IJsvogel genieten van hun splinternieuwe duofiets.

“De eerste vijfentwintig euro zijn al binnen”, klinkt het vol enthousiasme uit de mond van Bas Stellaard. Samen met zijn vriend Huib van Loon is hij de initiatiefnemer achter het activiteitenfonds De IJsvogel. Praktisch iedereen in Zwijndrecht weet dat met De IJsvogel de locatie van de Swinhove Groep in de mooie, groene wijk Nederhoven bedoeld wordt. 

De IJsvogel kent een gezellige brasserie waar onder aanvoering van teamleider Michel Herremans de gastvrijheid hoogtij viert. Bewoners en hun familieleden maar ook de inwoners van de wijk weten de weg te vinden naar deze hotspot, die bruist van activiteit.

“Acht jaar geleden moet het geweest zijn”, vertelt Bas, “dat Huib en ik de koppen bij elkaar staken en het idee lanceerden om een fonds in het leven te roepen. Een fonds waaruit extra activiteiten of noodzakelijke voorzieningen voor de bewoners van De IJsvogel gefinancierd konden worden. Vergeet niet dat De IJsvogel en haar brasserie een echte wijkfunctie hebben”, gaat hij verder. “Er wordt samen met het activiteitenteam van de Swinhove Groep bijna dagelijks wel iets georganiseerd. Of het nu een klaverjasmiddag, concert, bingo of een koffieclub betreft voor menigeen is De IJsvogel een deel van het leven”. “Dat geldt overigens ook voor ons”, valt Huib hem bij. “Wij hebben beiden aan de wieg gestaan van de bouw”, vertelt hij, “Bas als voorzitter van de Bewonersvereniging Nederhoven 1 en ik als voorzitter van het Wijkplatform Nederhoven. Met recht kan je zeggen dat De IJsvogel in ons hart zit!”

Na ruim twintig jaar met ziel en zaligheid betrokken te zijn geweest bij tal van bezigheden in en rond De IJsvogel gaan Bas en Huib er binnenkort mee stoppen. Ook het activiteitenfonds houdt dan op te bestaan. “Dankzij het activiteitenfonds en haar sponsoren konden wij tal van leuke activiteiten organiseren”, zegt Michel spontaan. “Een jeu de boules baan werd gerealiseerd, er kwamen parasols voor op het terras en als klap op de vuurpijl ontvingen wij een prachtige TV voor in het restaurant. En dan zou ik bijna nog vergeten dat tijdens de coronaperiode de planten en de bonbons voor bewoners en zorgmedewerkers een echte verrassing waren”.

Blijft er dan nog iets te wensen over? “Ja, wat dacht je!”, zegt Michel, “Omdat het voor steeds meer cliënten lastig is mobiel te blijven, zou het geweldig zijn als wij een duofiets kunnen aanschaffen. Hoe fantastisch zou het zijn als onze cliënten met een familielid, een begeleider of een vrijwilliger er even lekker opuit kunnen”.

“Maar aan een duofiets zit een prijskaartje en 7.000 euro komt eerst”, neemt Bas het van hem over. “Wij hebben daarom als initiatiefnemers van het activiteitenfonds, geholpen door Kylie Grunefeld (teamleider van De IJsvogel), besloten ons nog eenmaal sterk te willen maken. De aanschaf van de duofiets zou immers voor ons een mooie afsluiting zijn en voor de bewoners een afscheidscadeau waarvan zij nog lang kunnen genieten”.

Sponsoren (groot of klein) vragen wij ons te helpen! Doet u mee? Maak dan een bijdrage over op rekeningnummer: NL 80 INGB 0663 5279 53 t.n.v. B. Stellaard o.v.v. activiteitenfonds De IJsvogel duofiets. Komt het benodigde bedrag niet bij elkaar dan wordt uw bijdrage gebruikt voor activiteiten ten behoeve van De IJsvogel.

Tenslotte spreekt Lilian Bouman (bestuurder van de Swinhove Groep) vol trots over wat Bas en Huib bereikt en betekend hebben voor de organisatie in het algemeen en De IJsvogel in het bijzonder. “Ik vind het geweldig wat zij beiden ook nu nog voor De IJsvogel organiseren en realiseren. Ik ben hun daar heel erg dankbaar voor”.