Categorie: Verhalen van alledag

Vanochtend ontmoette ik haar voor de poortjes van Rotterdam CS, Jacqueline. “Ik krijg mijn rollator er niet doorheen en nou sta ik, ingecheckt en wel, nog steeds buiten”, spreekt ze mij vol overtuiging aan. Zij geeft mij vrijwel meteen haar OV-chipkaart. “Wil je mij alsjeblieft even helpen?” De toon waarop en haar blik daarbij laten mij geen keus, “maar natuurlijk” zeg ik als bijna vanzelfsprekend. Geholpen door nog een reiziger loodsen wij haar en haar rollator door de poortjes.

Een klein kwartier later passeert zij het bankje waarop ik even daarvoor plaatsgenomen had. Wij komen aan de praat. Zij vertelt honderduit, een leven trekt voorbij. “Hoe ik mijzelf vang in een paar woorden?”, zegt zij, “zwervend maar niet alleen”.

• 

Jacqueline is een echte domineesdochter. Mijn vader wisselde heel wat keren van gemeente en dat betekende steeds opnieuw verhuizen. Geboren in Deil, woonde zij achtereenvolgens in Middelburg en Rotterdam-Zuid om dan weer te verhuizen naar Hemmen in de Betuwe. “Ik ben een echte doorzetter”, vertelt zij, “ik ben er echt één van steeds opnieuw proberen en van doen, gewoon maar doen. Als lerares Engels was dat ook altijd de boodschap die ik mijn leerlingen meegaf”, gaat zij verder, “laat je niet door angsten tegenhouden ga het maar doen, gewoon maar doen. En als het niet direct lukt geef dan niet op.

Jacqueline reisde de hele wereld rond. China en Amerika waren jarenlang aanlandplekken voor haar. “Ik heb een hart voor jongeren”, gaat zij verder. Zij vertelt hoe sommigen van haar leerlingen zo geïnspireerd waren door haar wijze van lesgeven dat zij uiteindelijk zelf met veel passie docent werden. “Wat mij simpelweg gelukkig maakt? Nou wat dacht je….mijn huis! Oh, Ik ben zo blij met mijn huis. Het is mijn honk, het is de plek waar ik mijzelf kan zijn”.

Langzaam trekt zij zich omhoog aan haar rollator, “het wordt tijd om de benen te strekken en thuis even wat te rusten”, vertelt zij. Bij het afscheid nemen verschijnt er zoiets als voorpret op haar gezicht als zij nog zegt, “weet jij waarom ik zo-even op het station moest zijn? Dat is omdat ik morgen naar Leeuwarden ga. Ik heb alvast mijn saldo opgeladen. Samen met een vriendin bezoek ik het Fries Museum om daarna een nachtje te logeren bij mijn zoon, die woont daar”. Tenslotte spreekt zij nog maar een keer haar levensmotto uit, “doen, gewoon maar doen!”

Liefde moet je vieren zeker als Zij jarig is!

De verjaardag van je geliefde wil je vieren ieder jaar opnieuw, juist omdat Zij zo kostbaar voor je is. Vaak is het de drukte, zijn het dingen van de dag die altijd weer de aandacht vragen. Voor mij is de verjaardag van mijn vriendin een kostbare dag, een dag van heerlijk samen. Een dag om haar met liefde te verwennen, te verrassen ook.

Kortom ieder jaar is het weer genieten van haar dag! En het vieren van haar verjaardag maakt dat zij door al die liefde alleen maar mooier wordt.

Een verjaardag vieren maakt een jaartje ouder en de liefde ook zoveel rijker!